اگر قصد سفر به یکی از کشورهای اروپایی را دارید، بهتر است ابتدا تحقیق کنید که آیا این کشور جزو کشورهای شینگن است یا نه؟ اگر در طی تحقیق خود به این مورد دست یافتید که کشور مورد نظر شما برای سفر عضو معاهده شینگن است، باید به دنبال
شینگن قرار دادی است که در سال 1985 بین 26 کشور اروپایی به امضا رسید. به واسطه این قرارداد، ورود شهروندان به حوزه کشورهای شینگن، آزاد شد. افرادی که ساکن و یا تبعه کشور های شینگن هستند، می‌توانند ورود آزادانه به کشورهای منطقه داشته باشند و افرادی که عضو این معاهده نیستند، باید ویزای شینگن تهیه کنند.
شینگن، منطقه‌ای است که از 26 کشور اروپایی تشکیل شده است. این منطقه بر طبق مواد عهد نامه‌ای که بر اساس آن ایجاد شده است، دارای مرز واحدی است و شهروندان خارج از پیمان شینگن، برای سفر به این منطقه باید
کشور های اروپایی عضو معاهده شینگن، عبارت اند از: کشور اتریش، دانمارک، بلژیک، استونی، جمهوری چک، استونی، آلمان، فنلاند، فرانسه، ایسلند، یونان، مجارستان، ایتالیا، لیتوانی، لتونی، لوکزامبورگ، هلند، مالت، نروژ، پرتغال، لهستان، اسلواکی، اسپانیا، اسلوونی، سوئد، سوئیس و لیختن اشتاین هستند. برخی از کشور های اروپایی هم چون ایرلند و انگلستان در این پیمان عضویت نیستند و برخی کشورهای عضو مثل ایسلند، نروژ، لیختن‌اشتاین و سوئیس با وجود اینکه عضو پیمان شینگن هستند، در اتحادیه اروپا عضویت ندارند. برخی از کشور ها مثل بلغارستان، رومانی، قبرس و کرواسی درصدد پیوستن به پیمان شینگن هستند.
توافق شینگن، در ۱۴ ژوئن ۱۹۸۵ در میان پنج کشور از ده کشور عضو اتحادیه اروپا به امضا رسید. رسیدن به توافق بین اعضای اتحادیه اروپا، جهت حذف کنترلهای مرزی امکان‌پذیر نبود، از این رو ابتدا شینگن در خارج از اتحادیهی اروپا آغاز شد. بعد از گذشت پنج سال کشمکش، پیمان شینگن با حذف مرزهای درونی جهت صدور ویزا به برنامه اتحادیه شینگن افزوده شد. توافق شینگن، قوانین جدیدی را ایجاد کرد که با قوانین موجود در اتحادیه اروپا تا آن زمان تضاد داشت. منطقه شینگن، در ۲۶ مارس ۱۹۹۵ به طور پراکنده تشکیل شد. نام پیمان شینگن نیز برگرفته از روستایی کوچک با نام شینگن در لوکزامبورگ است که توافقنامه در آنجا امضا شد. با افزایش یافتن تعداد کشورهای منطقه شینگن، معاهدات مربوط به آن نیز در سال ۲۰۰۰ اجرا شد.
عیوب توافقنامه شینگن و معاهدات آن، این است که کنترل کردن مرزهای خارجی با کشور های غیر اروپایی در میان کشور های حوزه شینگن راحت نیست و در این زمینه حقی برای اصلاح قانون در اروپا، در صورت عدم عضویت در شینگن، در نظر گرفته نشده است. مطابق توافق شینگن، سفر از کشور های عضو توافقنامه به دیگر کشور های عضو، بدون پاسپورت و کنترل مهاجرتی امکان پذیر است. بهتر است بدانید کشور های حوزه شینگن و کشور های عضو اتحادیه اروپا، از دو حوزه متفاوت برخوردارند و نباید آن‌ها را با هم یکسان دانست. کشور های حوزه شینگن برگرفته از ۲۲ کشور عضو اتحادیه اروپا و ۴ کشور غیر عضو اتحادیه اروپا است.
کشورهای عضو اتحادیه اروپا عبارتند از: کشور اتریش، یونان، بلژیک، مجارستان، بلغارستان، ایرلند، کرواسی، ایتالیا، قبرس، لتونی، جمهوری چک، لیتوانی، دانمارک، لوکزامبورگ، استونی، مالتا، فنلاند، هلند، لهستان، آلمان، پرتغال، رومانی، اسلوواکی، اسپانیا، سوئد، بریتانیا و تعداد دیگری از کشور ها، مثل رومانی، بلغارستان، قبرس و کرواسی و قبرس نیز به دنبال پیوستن به پیمان شینگن هستند.
شش کشور از اتحادیه اروپا، عضو حوزه شینگن نیستند. قلمرو های دولتی شینگن در توافق نامه شینگن عضویت ندارند. از شش کشور عضو شینگن، چهار کشور از جمله بلغارستان، کرواسی، قبرس و رومانی به دنبال پیوستن به توافق شینگن هستند و دو کشور بریتانیا و ایرلند مستقل هستند. به جز این کشور ها، مناطق دیگری در اتحادیه اروپا وجود دارد که عضو شینگن نیستند. این مکان‌ها شامل مکان‌هایی مانند گویاندر فرانسه، گوادلوپه، مایوت، مارتینیک،رئونیون، مایوت، سنت بارتلمی و . هستند. از سوی دیگر، چهار کشور دیگر که عضو اتحادیه اروپا نیستند و در EFTA عضویت دارند، با ۲۲ کشور دیگر در اتحادیه اروپا، در توافق شینگن عضو هستند. این چهار کشور، عبارت اند از: نروژ، هلند، لیختن اشتاین و ایسلند هستند. شهروندان کشورهای EFTA اگر چه در اتحادیه اروپا عضویت ندارند، اما به ت های جابجایی آزادانه احترام میگذارند. سرزمینهای کوچک اروپایی، مثل سنمارینو، موناکو و واتیکان که بزرگ‌تر یا کوچک‌تر از یک شهر هستند، کنترل مرزی را حذف و قانون جابجایی آزادانه بین کشورهای عضو شینگن را پذیرفتهاند.
جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه های
منبع: mohajeryar.company